Veehouderij houdt belangrijke rol in de wereldwijde voedselvoorziening

“Als je een kilo tarwe of maïs hebt, dan kun je die beter en goedkoper aan een kip voeren dan het zelf opeten. Dan haal je meer voedingswaarde uit die granen.” Dat zegt Peer Ederer van het Global Observatory for Accurate Livestock Sciences (GOAL). Landbouwhuisdieren benutten grondstoffen met een lage eiwitwaarde en maken daar hoogwaardige voedingsmiddelen van. Volgens hem is er geen competitie tussen diervoeder en voeding voor de mens.

“Een maaltijd met voldoende calorieën kost wereldwijd gemiddeld 1 dollar. Dat is voor bijna elke wereldburger betaalbaar,” stelt Ederer. “Een gezonde maaltijd, met voldoende eiwitten, vitaminen en mineralen, kost 3 dollar en dat kunnen meer dan 3 miljard mensen zich niet veroorloven. Het is de uitdaging om ook de armste landen te voorzien van gezond en betaalbaar voedsel.”

Als we ervan uitgaan dat iedereen 100 gram eiwit per dag nodig heeft, dan zijn alleen in rijke, westerse landen en in China genoeg eiwitten voor iedereen beschikbaar. In landen met hogere inkomens haalt de consument meer dan de helft van zijn eiwit uit dierlijke producten, terwijl Chinezen meer plantaardige eiwitten eten.

“Als je een kilo tarwe of mais hebt, dan kun je die beter en goedkoper aan een kip voeren dan het zelf opeten. Dan haal je meer voedingswaarde uit die granen.”

Voedingswaarde en gezondheid
Voor de beoordeling van de voedingswaarde kijkt Ederer vooral naar de eiwitten en meer specifiek naar verteerbare essentiële aminozuren (DIAAS) in levensmiddelen. DIAAS is een goede maat voor de eiwitkwaliteit. Als eiwitbron zijn pluimveevlees en eieren goedkoper dan granen. Dus kun je volgens Ederer tarwe en maïs beter aan kippen voeren: “Het vlees en de eieren geven je – tegen lagere kosten – meer hoogwaardige voedingsstoffen dan als je die granen zelf zou opeten.” Ook andere eiwitten van dierlijke oorsprong hebben belangrijke voordelen voor de mondiale voedselvoorziening, zegt Ederer: “Rundvlees is beter houdbaar. Het hoeft minder gekoeld te worden en kan over langere afstanden getransporteerd worden”.

Peulvruchten zijn op het eerste gezicht een goedkope eiwitbron. “Schijn bedriegt”, zegt Ederer: “Erwten en bonen zijn lastig te telen, de beschikbaarheid hangt af van het seizoen. En ze hebben een lange kooktijd en kosten dan meer brandstof.” Bij de teelt van andere groenten treden veel verliezen op tijdens teelt, oogst en transport. Groenten zijn volgens Ederer economisch dus geen interessante bron van eiwit en van andere nutriënten. “Plantaardig eiwit heeft ook een lagere DIAAS dan dierlijk eiwit. Je moet er meer van eten om voldoende voedingsstoffen binnen te krijgen.”

De toekomst
Met de groeiende wereldbevolking wordt het steeds belangrijker om voldoende, voedzaam eiwit voor iedereen te produceren. “Dat is de uitdaging”, zegt Ederer: “We moeten verliezen en verspilling verminderen, meer peulvruchten en groenten telen, we hebben meer zuivel, eieren en vis nodig en we moeten feitelijk dus ook meer vlees van runderen, varkens en kip produceren.”

Als we biomassa optimaal inzetten, dan is er eten genoeg voor iedereen. Vee concurreert dan niet met de mens om het voedsel. Het toenemend gebruik van landbouwgewassen voor energieopwekking baart hem wel zorgen: “Er is geen competitie tussen food en feed, maar wel tussen food en fuel”, waarschuwt hij.

“Als we biomassa optimaal inzetten, dan is er eten genoeg voor iedereen.”

“We hebben niet meer calorieën nodig om de wereld te voeden, maar meer hoogwaardige eiwitten. Dat betekent dat de veehouderij een belangrijke rol heeft en houdt in de wereldwijde voedselvoorziening. Landbouwhuisdieren benutten grondstoffen met een lage eiwitwaarde en maken daar hoogwaardige voedingsmiddelen voor ons van,” besluit Ederer.

Nadere informatie
Zie hier presentatie van Peer Ederer, op het symposium “The Societal Role of Meat- What the Science Says”, Dublin, 19-20 oktober 2022: The economic value of meat production and society – YouTube

Voor inhoudelijke opmerkingen of reacties mail naar info@nederlandvleesland.nl